พระไตรปิฎกร่วมสมัย by on Scribd
พระวินัยบัญญัติเรื่องการฉันอาหารของพระภิกษุ
การฉันอาหารของพระภิกษุ ฉันได้เช้าชั่วเที่ยง อาหารแม้จะปราณีตเพียงใด หรือ ไม่ปราณีต พระภิกษุสามารถรับจากคฤหัสถ์ ด้วยศรัทธาของคฤหัสถ์ผู้ถวายได้ทั้งนั้น อาหารทั้งหลาย พระภิกษุจะฉันได้ ต้องได้รับประเคน(ถวาย)จากคฤหัสถ์ รับประเคนเพียงหนึ่งรูป ภิกษุรูปอื่น ๆ ก็สามารถรับไปฉันได้ ไม่ผิดพระวินัย แต่ถ้าไม่มีการประเคนเลย ภิกษุไปหยิบมาฉัน ย่อมเป็นอาบัติปาจิตตีย์ อาหารที่เกิดขึ้นกับพระภิกษุนั้น พระภิกษุต้องได้มาโดยถูกต้องตามพระธรรมวินัย และประโยชน์ของการฉันอาหารของพระภิกษุก็เพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ต่อไปได้ เพื่อศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาขัดเกลากิเลสของตนเอง ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น